مارگریت گیاهی از خانواده Asteraceae که بومی فرانسه و اسپانیا بوده است. این گیاه چند ساله علفی دارای ریزوم است که با فرا رسیدن زمستان قسمت های هوایی آن خشک شده و با فرا رسیدن بهار ساقه های جدیدی رشد می کند. ارتقاع ساقه های هوایی بین 30 الی 100 سانتیمتر است.ارقام تجاری مختلفی از این گیاه تولید شده اند. برخی کوتاه به عنوان گیاه پوششی، برخی مناسب باغ، باغچه و گلدان و ارقامی ساقه بلند به عنوان گل شاخه بریده استفاده می شوند.
گل ها به شکل آفتاب گردانی در انتهای ساقه قرار می گیرند و بین 3 الی 8 سانتیمتر قطر دارند. گل ها از 30-20 گلبرگ شعاعی سفید رنگ در4-2 ردیف به دور قسمت مرکزی تشکیل شده اند. قسمت مرکزی گلچه های دیسکی زرد رنگ است. فصل گلدهی از اواخر بهار شروع می شود. گل ها جاذب پروانه ها است.
این گیاه به نور کامل برای تولید بهترین عملکرد نیاز دارد اگر نور کم شود، رشد طولی ساقه زیاد شده برگها کم رنگ می شوند و گلدهی کاهش می یابد. ولی باید توجه داشت که در روزهای گرم سال که دما بسیار بالاست، بهتر در محل نیمه سایه باشد تا گیاه پژمرده نشود.
خاک باید نسبتاً حاصلخیز باشد اما بیش از حد غنی و مرطوب نباشد و به خوبی زهکشی شده باشد.استفاده از خاکبرگ و کود پوسیده، خاکی غنی با زهکش مناسب برای این گیاه ایجاد می کند.رطوبت بیش از اندازه برای این گیاه باعث پوسیدگی ریشه ها (ریزوم ها) می شود. آبیاری منظم در فواصلی که سطح خاک تا حدودی رطوبت خود را از دست داده باشد، باعث رشد و گلدهی بهتر می شود.
با کاهش دما و فرا رسیدن زمستان، بخش هوایی از بین می رود ولی ریزوم های گیاه زنده می ماند بنابراین قسمت هوایی را بریده و روی محل قطع خاک برگ می ریزند تا زمستان را دوام بیاورد و با شروع بهار جوانه بزند.
با کاشت بذر، این گیاه را می توان تکثیر کرد. پس از آخرین سرمای بهاره، بذر ها را در فضای آزاد بکارید یا چند هفته قبل از بهار در محیطی سربسته و گرم تر کاشت.راه دیگر تکثیر، تقسیم بوته هر دو یا سه سال یکبار در اوایل بهار و یا اواخر پاییز است. می توان توده ریشه هر بوته را به دو قسمت تقسیم کرد. این کار به حفظ قدرت رویشی این گیاه کمک می کند.