در ایران این بیماری بر روی گوجه فرنگی ،سیب زمینی و بادمجان شیوع دارد و مناطق شیوع آن ،سواحل دریای خزر ،دزفول و خوی می باشد .در خزانه گوجه فرنگی در روی برگ ها لکه های کوچک و قهوه ای ظاهر می شود .بعد از چند روز برگ ها چروکیده و دور تا دور آنها به قهوه ای مایل به خاکستری در می آید.در پشت برگ ها در محل لکه ها عامل بیماری به رنگ خاکستری مایل به سفید دیده می شود .اگر در خزانه با بیماری مبارزه نگردد ،لکه ها درشت آب وسوخته در برگ ها تولید می شود .
در محل اتصال دمبرگ اصلی به ساقه و همچنین محل اتصال میوه به دم میوه ،برگ به میوه ،میوه به ساقه و در میوه لکه های قهوه ای کم و بیش درشتی مشاهده می شود که باعث شکستن ساقه و افتادن میوه از بوته و گود افتادن گوشت میوه گوجه فرنگی می گردد.
تحت شرایط رطوبتی ممتد تمام قسمت های نرم هوایی گیاه سوخته شده عفونت یافته و بوی نا مطلوبی تولید می کنند.در هوای خشک فعالیت عامل بیماری متوقف می شود .لکه های موجود از گسترش باز می ماند .برگ ها سیاه و پیچیده می شوند و سر انجام خشک می گردند و در زیر برگ اثری از بار عامل بیماری دیده نمی شود .وقتی هوا دوباره مرطوب شد فعالیت خود را از سر می گیرد و بیماری دوباره به سرعت توسعه پیدا می کند.
جهت پیشگیری از این بیماری در مزارع گوچه فرنگی از کشت سیب زمینی در مزارع گوجه فرنگی باید جلوگیری نمود .گوجه فرنگی تا جایی که ممکن است دور از مزارع سیب زمینی باید کاشته شود .قبل از از کاشت باید نشاهای گوجه فرنگی را بازرسی نمود .
زمانی که آب و هوا برای گسترش بیماری مناسب است از سموم قارچ کش استفاده می گردد.سمومی چون كلروتالونیل، مانب، مانكوزب و متالاكسیل از سموم قارچ كش توصیه شده برای مبارزه با این بیماری هستند.
همچنین تركیبی به نام كاپسیدول كه از فلفل تهیه می شود، در از بین بردن بیماری موثر است.