این بیماری یکی از خطرناک ترین بیماریهای پیاز میباشد که در اکثر نقاط جهان ، چه در مزرعه و یا در موقع برداشت و حمل و نقل ، و چه در انبار به پیاز و سیر حمله کرده و خسارت میرساند. ارقام مختلف پیاز سفید در مقابل این بیماری حساسیت زیادی داشته و بخصوص در انبار خسارت زیادی به آن وارد میشود. ولی ارقام زرد کمتر از ارقام سفید ، و پیازهای قرمز به ندرت از این بیماری خسارت میبینند.
شروع این بیماری بیشتر از ناحیه طوقه میباشد و به ندرت در سایر قسمتهای پیاز دیده شده است، مگر اینکه قسمتی از پیاز قبلا زخمی شده باشد که در این صورت قارچ از محل زخم وارد شده و باعث آلودگی میشود. بافتهای آلوده به نظر فرورفته بوده و بیماری به تدریج به قسمتهای سالم پیشروی مینماید. در برش پیازهای پوسیده و در قسمتی که بیماری پیشرفته باشد، بافت مورد حمله خیس خورده به نظر میرسد و چندی بعد در قسمت آلوده و فرو رفته یک طبقه نمدی خاکستری رنگ که اجتماعی از میسلیومهای قارچی میباشد تشکیل میشود.
در صورت وجود رطوبت کافی توده خاکستری رنگ گردآلودی که دارای منظره داندان میباشد، تشکیل میشود. در ضمن ، توده قارچی به قسمتهای داخلی هم نفوذ کرده و به سرعت تمام غده پیاز را فرا میگیرد. در سطح توده خاکستری مایل به سیاه کنیدیفرها و کنیدیهای قارچ ظاهر میشود. اسپورهای قارچ بعد از رسیدن آزاد شده و توسط جریان هوا به اطراف پراکنده میشوند و این اسپورها میتوانند تا چند روز زنده بمانند و اگر در شرایط مناسب رطوبتی و حرارتی قرار گیرند، پس از 7 تا 8 ساعت جوانه زده و از آن رشته میسلیومی خارج میشود که آلودگی جدید را به وجود میآورد و این دوره مرتبا ادامه پیدا میکند.پیازهایی که به طور کامل به قارچ آلوده شده باشند، به صورت پیچیده و مومیایی درآمده و در غالب اوقات قسمتهای سیاه مایل به خاکستری که همان سختینه یا اسکلروتهای قارچ میباشند به اندازههای مختلف و به ابعاد 0.5 تا 1 سانتیمتر دیده میشود.
پیازهای سفید رنگ که بافت آبدار دارند در مقابل بیماری حساستر از پیازهای قرمز و زرد میباشد.مبارزه فیزیکی بهترین راه جلوگیری از بیماری است. بدین منظور باید پیازها را پس از برداشت و قبل از انبار نمودن آنها را تا مدتی در محل خشک نگهداری نمود تا مقداری از رطوبت سطحی آن گرفته شود. بدین منظور در نقاطی که فصل برداشت مصادف با بارندگی نباشد، مانند کرج پیازها را پس از خارج کردن از خاک در همان مزرعه بدون قطع برگها به مدت 2 تا 3 هفته در روی زمین پهن میکنند به طریقی که پیازها روی هم انباشته نشوند. ولی در نقاط مرطوب باید حتما آنها را زیر سرپناهی که در آنجا جریان هوا بخوبی برقرار باشد خشک نمود.
پیاز در هنگام برداشت باید کاملا رسیده باشد و علامت رسیدن اینست که25 تا 50 درصد ساقه ها شروع به زرد شدن کرده باشند . 20 تا 40 روز قبل از برداشت باید از آبیاری مزرعه خودداری کرد . پیازها را باید با ساقه سبز از زمین بیرون آورد . قبل از برداشت ساقه ها نباید شکسته یا بریده یا چرانده شوند .انباری که برای نگهداری پیاز مورد استفاده قرار میگیرد بایستی خنک (حدود 4 درجه سانتیگراد) و خشک باشد، بایستی قبل از قرار دادن پیازها در آنجا آن را ضدعفونی نمود .قبل از کاشت پیاز نیز می توان بذور با استفاده از سموم بنومیل و توپسین و تیرام ضد عفونی کرد .