یکی از دلایل اصلی برای هرس سالانه درختان میوه تشویق تولید شاخه های یک ساله فراوان در هلو و به دست آوردن شاخه های 2 تا 3 ساله در دیگر درختان میوه می باشد .سیب ،گلابی ،گیلاس و آلو بیشترین میوه خود را روی شاخه های چوبی 2 تا 3 ساله تولید می کنند .اما بار دهی هلو روی شاخه های رویشی سال گذشته(یکساله ) است .
درختان بدون هرس سریعا غیر بارور می شوند ،در حالی که یک درخت میوه 70 ساله می تواند هنوز محصوصل زیادی تولید کند چون هرس سالانه به مقدار و نوع رشد مورد نیاز آن کمک خواهد کرد .نوع هرس با تاثیر چگونگی رشد موجب میوه دهی آن درخت خواهد شد .
جوانه های واقع روی راس هر شاخه با تولید هورمون از رشد سایر جوانه های زیرین جلوگیری می کنند .شما با هرس یا خم کردن شاخه های می توانید از اثرات این هورمون ها جلوگیری کنید.به طور مثال وقتی شما نوک شاخه را هرس می کنید ،جوانه های پایینی از غالبیت انتهایی جوانه فوقانی آزاد می کنید و این جوانه ها با رشد خود ،شاخه های جدیدی را به وجود می آورند .
اثرات هورمون های گیاهی روی شاخه های قائم خیلی زیاد است و روی شاخه های افقی این تاثیر حداقل است .وادار کردن شاخه قائم به صورت اقفی مثل هرس نوک شاخه است.این خم کردن موجب توسعه شاخه های جدید ،تشکیل جوانه های میوه و کاهش رشد نوک شاخه انتهایی خواهد شد .به همین دلیل اغلب درختان میوه هرس و تربیت می شوند تا با تولید شاخه های افقی محصول بیشتر تولید کنند در حالیکه که اغلب شاخه های قائم بایستی کاملا هرس شوند .
دلیل دیگر برای تشویق رشد افقی این است که شاخه های با زاویه تنگ که زاویه بین دو شاخه و شاخه قائم در آن ها کمتر از 60 درجه است ، ضعیف هستند و آسان تر تحت تاثیر وزن میوه ها می شکنند .زوایای تنگ همچنین با ایجاد محلی برای تجمع میکرو ارگانیسم ها موجب بیماری و پوسیدگی برای درخت است .هر سال ،قطر هر شاخه کمی رشد می کند و شاخه بیشتر از نظر طولی رشد می کند .
زمان مطلوب برای هرس معمولا از بهمن تا فروردین است (هرس در ابتدای زمستان گاهی اوقات موجب صدمه دیدن درخت در اثر سرما می شود )دیگر کارهای تربیتی روی درخت در بهار و تابستان انجام می شود .گاهی درختان پیرتر نیاز به هرس اضافی در تابستان دارند ،اما هرس دیروقت آن ها ،در پایان فصل رویشی موجب ادامه رشد درخت می شود و این درختان نمی توانند در برابر سرماس زمستان مقاوم بشوند ،بنابر این ضعیف می مانند .