آبیاری شیاری :
در این روش آبیاری از جویچه های کم عمقی برای هدایت آب در بین پشته های کم ارتفاع استفاده می شود.
شیارها دارای تفاوت های عمده ای با جوی و پشته ها هستند.
شیارها نسبت به جویچه ها کم عمق تر و فاصله آنها کمتر می باشد. در روش شیاری گیاهان ضرورتاً در وسط پشته کاشته نشده اند ، بلکه ممکن است حتی بطور تقریباً یکنواختی در تمام سطح زمین توزیع شده باشند.
مزرعه ممکن است بطور کامل تسطیح نشده باشد و از شیارها برای کمک به هدایت آب استفاده شود.
مهمترین تفاوت آنکه آبیاری در روش شیاری بصورت نشتی نبوده و ممکن است ارتفاع آب در داخل جویچه ( داغ آب ) به ناحیه استقرار بذر نزدیک شده و یا حتی به بالای رأس شیار برسد و تمامی سطح زمین به لایه نازکی از آب پوشیده شود.
بطور کلی ، هرچه فاصله پشته ها از 60 سانتیمتر کمتر شود امکان از دست رفتن وضعیت نشتی بیشتر شده و آبیاری به وضعیت غرقابی نزدیکتر می شود.
بدین لحاظ آبیاری شیاری را ممکن است حدفاصل آبیاری نشتی و غرقابی دانست.
آبیاری شیاری برای محصولاتی مناسب است که به مرطوب ماندن ساقه ، وجود سله و محدودیت تهویه خاک حساسیت زیادی ندارند.
تشکیل سله نازکتر و ضعیفتر از مزیتهای آبیاری شیاری نسبت به آبیاری غرقابی است.
آبیاری شیاری در مراتع دائمی نیز مورد استفاده قرار می گیرد. ممکن است از شیارها بعنوان مکمل نوارها استفاده نمود.
برای این عمل شیارهائی بموازات طول نوارهای پهن ایجاد می کنند تا آب در طول نوار بهتر جریان یابد.
ایجاد این شیارها ، بخصوص در مواردی که شیب عرضی نوار زیاد است ، بسیار مفید بوده و یکنواختی توزیع آب را در سطح نوار بهبودی زیادی می بخشد.