لوگو و نشان پارسيان، برگرفته از گل لوتوس يا نيلوفر آبي مي باشد.
شرح:
گل نيلوفر در ايران باستان از اهميت خاصي برخوردار بوده‌است. اين گل با نام‌هاي (نيلوفر آبي يا لوتوس) نيز شناخته مي‌شود و در اغلب کشورهاي آسيايي به عنوان نمادي همگاني مطرح گرديده‌است. گل نيلوفر آبي ريشه در خاک و ساقه در آب دارد و تاج آن به طرف خورشيد است. اين گل نماد مذهب بوده، همچون نماد پاکي و تهذيب نفس. پيام آن براي جهانيان دعوت براي رسيدن به نور، زندگي، صلح و دوستي و تابش اين نور بر جهانيان است.
فلسفه
نيلوفر آبي که در ضمير ناخودآگاه انسان ريشه‌اي عميق دارد و در درون خود دنياي خدايان و انسانها را احاطه کرده با منشاء زندگي و تخيل آدمي پيوند خورده‌است. نخستين تصاويري که بشر از اين گياه خلق کرده بيانگر حس انتزاع گرايي اوست. از آنجائيکه اين رمز ريشه در باورهاي ديني- مذهبي و اسطوره‌اي دارد با گذشت زمان، تغيير آداب، عقايد و شرايط اجتماعي نه تنها حضورش کم رنگ نگرديده بلکه مستحکم تر به جلوه گري خود ادامه داده و قدرت، صلابت وپايداريش را تثبيت کرده‌است.
افسانه‌هاي باستان
در افسانه‌ها و باورهاي مردمان کهن چنين آمده‌است که در ابتداي خلقت، زماني که خالق تنها در ميان آبهاي نخستين قرار داشت، همانطوريکه متعجب بود که خلقت را از کجا شروع کند، برگ لوتوسي را مشاهده نمود که تنها موجود بود، مقداري از گلي که لوتوس در آن رشد مي‌کرد در دست گرفت و بر روي برگ لوتوس قرارداد و سطح زمين بوجود آمد. به اين ترتيب نيلوفر سمبل جهان گرديد و لايه‌هاي متعدد گلبرگهاي آن نمايانکر ادوار مختلف جهان، مقاطع و مراتب گوناگون هستي. درباور آنها هشت گلبرگ نيلوفر نشانه? هشت جهت وجود است که پس از خلقت از قعر آبهاي اوليه ظهور کردند اين هشت جهت عبارتند از (راست-چپ، پس -پيش، بالا-پائين، بيرون- درون) ظهور نيلوفر از آبهاي اوليه که عاري از هر گونه آلودگي بوده، نشانه خلوص، پاکي و نيروي بالقوه‌است که از درون آن نيروي مقدس روييده است.
نمادها
اين گل بيانگر نمادهاي مختلف مي‌باشد که مشترک با عقايد ساير ملل جهان نيز هست. بعنوان مثال نماد باروري- کاميابي-قدرت حاصلخيزي زمين- حمايت از هر موجود زنده- صلح جهاني- زيبائي، تندرستي، مظهر عشق، رياضت و عبادت مي‌باشد. لوتوس مظهر روشنايي نيز هست، در نتيجه حاصل قدرتهاي خلاق آتش، خورشيد و ماه است و به عنوان محصول خورشيد و آبها نيز شناخته شده‌است.