کشاورزی به مفهوم راهها
وروشهای بهره برداری از منابع آب وخاک و انرﮊی و ... در جهت تامین نیازهای غذایی و
پوشاک انسانها همواره در طول تاریخ پایه واساس بسیاری از تحولات اقتصادی، اجتماعی،
سیاسی و فرهنگی در سرتاسر جهان بوده و هست.
به طوری که امروزه کشاورزی و توسعه
کشاورزی به عنوان موتور محرکه و نیروی پیش برنده توسعه به طور عام و توسعه روستایی
به طور خاص می باشد،در حالیکه خود توسعه کشاورزی نیز به اهرم توانمندی به نام
ترویج کشاورزی نیازمند است.
هر دوی این مفاهیم امروزه دچار تغییر وتحولات شدیدی می
باشند به طوریکه کشاورزی شدیدا با بحث پایداری در چالش می باشد و ترویج نیز به تبع
آن تحولات ساختاری و کارکردی بسیاری را به خود دیده است. این قسمت به بررسی مفاهیم
واندیشه های پایداری در کشاورزی می پردازد وبدنبال آن تغییرات ساختاری وکارکردی
ترویج را در جهت حمایت از پایداری در کشاورزی مورد بررسی قرار می دهد
.
لغت
پایدار برشرایط یکنواخت و با ثبات دلالت دارد . شرایط یکنواخت افق های دور دست را
در بر می گیرد . عدم شناخت و اطلاعات کافی و فقدان تفاهم در مورد منابع ، آب و
هوای جهان و تنوع آن ، تکنولوژی آینده ، نقش مردم در کشاورزی و رابطه کشاورزی با
محیط باعث شده است که پیش گویی در رابطه با آینده کشاورزی مشکل باشد
.
کشاورزی
پایدار نوعی کشاورزی است که در جهت منافع انسان بوده ، کارایی بیشتری در استفاده
از منابع دارد و با محیط در توازن است . به عبارتی کشاورزی پایدار باید از نظر
اکولوژیکی مناسب ، از نظر اقتصادی توجیه پذیر و از نظر اجتماعی مطلوب باشد
.
ظهور
کشاورزی پایدار
:
در زمینه کشاورزی علت اصلی ظهور پایداری را می
توان در تاریخ اجرای برنامه های انقلاب سبز و کشاورزی مدرن و انتقادات وارد بر آن
جستجو نمود . به طوریکه در اکثر قریب اتفاق مناطقی که در آنها فناوری های انقلاب
سبز تولید را افزایش داده بوند ،اثرات زیست محیطی و اجتماعی معکوسی پدید آمده
است.از جمله این مشکلات عبارتند از
:
آلودگی
آب از طریق آفت کشها ، نیتراتها، از دست رفتن خاک و تلفات دام ، صدمه زدن به حیات
وحش ،اختلال در زیست بومها و ایجاد مشکلات بهداشتی در آب آشامیدنی
.
آلودگی
مواد غذایی و علوفه دامی با بقایای آفت کشها ، نیتراتها و آنتی بیوتیکها
.
خسارت
به مزرعه و منابع طبیعی از طریق آفت کشها ،که باعث صدمه زدن به کشاورزانی که مشغول
به کاراند و عموم مردم و نیز اختلال در زیست بوم ها و زیان رساندن به حیات وحش می
شود
.
آلودگی
جو با آمونیاک ،اکسید ازت ،متان و مواد حاصل از سوختن که در کاهش ازن نقش دارند و
گرم شدن زمین
.
استفاده
مفرط از منابع طبیعی که باعث کاهش آب زیرزمینی و زیان به گیاهان خوراکی وحشی و
رستنگاهها و نیز موجب کاهش ظرفیت آنها در جذب مواد زاید می شود و همچنین باعث
ماندابی شدن و افزایش شوری می گردد
.
تمایل
به استاندارد کردن و تخصصی کردن کشاورزی با روی آوردن به رقمهای جدید بذر که موجب
از دست رفتن رقمها نﮊادهای سنتی می شود
.
خطرهای
بهداشتی جدید برای کارگران در صنایع شمیایی کشاورزی و عمل آوری مواد غذایی
به نحوی که بعضی تاریخچه آن را به نیوتن ، جان لاک ، توماس
جفرسون و چارلز داروین و حتی به آسیای قدیم نیز نسبت می دهند . اما همانطور که
گفته شد واژه پایداری به دنبال پیامدهای اقتصادی ، اجتماعی و بالاخص زیست محیطی
فعالیتهای انسان مورد استفاده قرار گرفت . از هنگام تعریف کمیسیون برونت لند
(Brount Land )
از
توسعه پایدار در سال 1987 حداقل بیش از 80 تعریف ابداع شده است که هریک تفاوتهای
ظریفی با دیگری دارد و بر ارزشها ، اولویتها و هدفهای خاصی تاکید می کند
(Pretty
،
1995
،
1998)
.
واﮊه
کشاورزی پایدار ، از دیدگاه افراد مختلف معانی مختلفی دارد؛ که بستگی دارد به حیطه
علاقه و سابقه آنها
.
کشاورزان ، متخصصان محیط زیست ، حافظان منابع
طبیعی و ساکنان روستایی همگی علائق و نگرانی های متفاوتی دارند و بنابراین کشاورزی
پایدار را به صور مختلفی تعریف می کنند ؛
اهداف کشاورزی پایدار
:
اهداف کشاورزی پایدار ارتباط
نزدیکی با تعاریف آن دارند و در واقع جمع بندی این تعاریف می باشند . یک برنامه
کشاورزی پایدار موفق در بر گیرنده هفت هدف زیر می باشد
:
فراهم
کردن امنیت غذایی همراه با افزایش کمی و کیفی آن ضمن در نظر گرفتن نیاز های نسلهای
بعدی ؛
حفاظت
از منابع آب،خاک و منابع طبیعی؛
حفاظت
از منابع انرﮊی در داخل و خارج از مزرعه ؛
حفظ
و بهبود سود آوری کشاورزان ؛
حفظ
نیروی حیات جامعه روستایی ؛
حفظ
تنوع زیستی ؛
قابلیت
پذیرش از سوی جامعه ؛
البته
اهداف مشابهی را برای کشاورزی پایدار قائل شده اند ،ضمن اینکه ایجاد زیر ساخت های
اجتماعی و اقتصادی پویا برای جوامع روستایی را نیز به این فهرست اضافه می نمایند
.
در
آمیختن کامل تر فرآیندهای طبیعی از قبیل چرخه ی مواد غذایی،تثبیت ازت و روابط آفت
– دشمن طبیعی با فر آیندهای تولید کشاورزی ؛
کاهش
کاربرد آن دسته از نهاده های غیر زراعی ، بیرونی و تجدید نشدنی که قابلیت آنها
برای وارد آوردن خسارت به محیط زیست یا صدمه زدن به بهداشت کشاورزان و مصرف
کنندگان بسیار زاید است و استفاده هدفدار تر از نهاد های باقی مانده به منظور حد
اقل رساندن هزینه های متغییر مصرف می شوند؛
دسترسی
منصفانه تر به منابع و فرصتهای تولید و پیشرفت در جهت دستیابی به شکل هایی از
کشاورزی که ا ز نظر اجتماعی عادلانه تر است؛
استفاده
بسیار مولد تر از استعداد بالقوه زیست شناختی و ﮊنتیکی گونه های گیاهی و جانوری
استفاده
بسیار مولد از دانش و عملیات محلی، از جمله رهیافت های نو آورانه ای که هنوز
دانشمندان آنها را کاملا درک نکرده اند یا کشاورزان به طور گسترده آنها را
نپذیرفته اند؛
افزایش
خود اتکایی در میان کشاورزان و روستاییان؛
تطبیق
هرچه بیشتر الگوهای کشت و استعداد تولید، معضلات زیست محیطی اقلیم و چشم
اندازطبیعت برای تضمین پایدار دراز مدت سطوح کنونی تولید ؛
تولید
سود آور و کارآمد با تاکید بر مدیریت تلفیقی مزرعه و حفاظت از خاک،آب ، انرﮊی و
منایع زیستی
.
هدف
کشاورزی پایدار عبارت است از افزایش تنوع فعالیتها در مزرعه ، همراه با افزایش
پیوندها و فر آیندهای میان آنها. در کشاورزی پایدار محصولات فرعی یا ضایعات حاصل
از یک جزء یا فعالیت،نهاده ای می شوند برای جزئی دیگر . از آنجا که فرایندهای
طبیعی به طور فزاینده ای ، جایگزین نهاده های بیرونی می شوند، تاثیر نهادهای
بیرونی بر محیط زیست کاهش می یابد
.
هدف
کشاورزی پایدار را حفظ سطوح ضروری تولید به منظور بر آورده کردن جمعیت در حال رشد
جهان بدون تخریب محیط زیست می دانند که به مفهوم نگرانی برای ایجاد در آمد، ترویج
سیاستهای مناسب و حفظ منابع طبیعی می باشد
.
همه
اهداف کشاورزی پایدار را در قالب پنج اصل کلی زیر بیان می کند
:
همسو
نمودن فعالیت های کشاورزی با فرایندهای اکولوژیکی
بکارگیری
فناوری ها مناسب و اتخاذ یک مدیریت صحیح و معقول در روند تولیدات کشاورزی
عدم
بکارگیری نهاده ها و مواد شیمیایی که برای محیط زیست وسلامت بشر و حیوانات خطرناک
هستند
افزایش
تولید محصولات کشاورزی با بهره گیری از پتانسیل بیولوژیکی و ژنتیکی گونه های مختلف
استفاده
عاقلانه از منابع و حفظ واحیای منابع تجدید شونده و غیر قابل تجدید
افزایش
ارزش محصولات کشاورزی بویژه محصولات کشورهای فقیر
کاهش
آثار زیست محیطی در بخش کشاورزی
.