لینورون
یا آفالن :
لینورون
علف‌کشى است که به طریق سیمپلاست انتقال مى‌یابد و بازدارندهٔ فتوسنتز است
حرکت و نحوهٔ عمل در گیاهان
هنگامى‌که
در خاک مصرف مى‌شود به راحتى توسط ریشه‌هاى گیاهان به بالا جذب و منتقل مى‌شود و
از این علف‌کش براى کنترل علف‌هاى هرز در حال جوانه‌زنى به‌صورت انتخابى قبل از
سبز شدن استفاده مى‌شود.
لینورون همچنین بر روى شاخ و برگ نیز فعال است (جذب آن از
طریق شاخ و برگ بیشتر از دیورون و منورون است). براى استفاده از آن به‌عنوان تیمار
پس از سبز شدن به‌منظور ازدیاد فعالیت تماسى بایستى مویان اضافه شود؛ عملکرد
انتخابى آن هم به‌وسیلهٔ هدایت صحیح سم به‌دست مى‌آید.
گیاهان خانوادهٔ چتریان
(هویج و کرفس) نسبت به لینورون که پس از سبز شدن به‌صورت سراسرى استفاده شود، مقاوم
هستند. در این حالت به سم مویان اضافه نمى‌شود زیرا ممکن است به گیاهان زراعى آسیب
برساند
.
واکنش
در خاک
لینورون
همبستگى شدیدى با مواد آلى خاک دارد و این همبستگى در سطح کمترى نسبت به ذرات رس نیز
وجود دارد. هنگامى که لینورون در خاک مورد مصرف قرار مى‌گیرد، مقادیر مورد استفاده
بایستى با بافت خاک و مواد آلى خاک مطابقت داشته باشد
مزارعى که داراى انواع متفاوت خاک هستند؛
تیمار آنها بدون آسیب دیدن بعضى از گیاهان زراعى (در خاک‌هاى با مواد آلى کم) یا
کنترل ضعیف علف‌هاى هرز، مشکل است. مخلوط کردن مکانیکى آن با خاک منجر به کاهش
فعالیت علف‌کشى مى‌شود
حلالیت آن در آب، 78
ppm
است.
باران نسبتاً زیادى براى حرکت و کاهش فعالیت علف‌کش در خاک لازم است (بسته به نوع
خاک و مقدار رطوبت آن بین یک تا پنج سانتى‌متر بارش لازم است).
کاهش علف‌کش در اثر
تجزیهٔ نورى یا فراریت معنى‌دار نیست مگر آنکه لینورون را به مدت چندین هفته یا
روز در شرایط خشک و گرم در سطح خاک قرار دهیم. لینورون مدت زیادى از یک فصل رویش را
پایدار مى‌ماند. هنگامى که در مقادیر معمولى استفاده شود، تراکم‌هاى سمى آن در عرض
۴ ماه پس از مصرف پایان مى‌یابند
.
گیاهان
حساس
لینورون
علف‌هاى هرز برگ‌پهن یک‌ساله و بسیارى از برگ‌باریک‌هاى در حال جوانه‌زنى و تازه تثبیت
شده را کنترل مى‌کند. مقاومت برگباریکها بیشتر از برگ‌پهن‌ها است
. -
زمانى‌که
قبل از سبز شدن مصرف مى‌شود، سوروف، مولوگو، گندمک، علف خرچنگ، دم روباهی، علف غاز،
جلب، سلمه‌ها، تربچه‌هاى وحشی، خرفه، خردل‌هاى وحشی، امبروسیا و علف هفت‌بند را
کنترل مى‌کند
توق، نیلوفر یک‌ساله، آرابیس و گاوپنبه نیز تا حدى کنترل مى‌شوند
. -
لینورون
تا زمانى‌که پس از سبز شدن استفاده شود، بسیارى از گونه‌هاى فوق و همچنین آنهائى
را که تا حدى کنترل مى‌کرد، کنترل مى‌کند
. -
در مقادیرى که در ترکیب با دیگر علف‌کش‌ها
است (نصف مقدارى که لینورون به تنهائى مصرف مى‌شود) برگباریکها و تا اندازه‌اى
برگ‌پهن‌هاى حساس ممکن است کنترل نشوند
.
مصارف
اصلى
قبل از سبز شدن در هویج، ذرت، زردک، سیب‌زمینی،
سورگوم و سویا کاربرد دارد. معمولاً با علف‌کش‌هاى تکمیلى دیگر مخلوط مى‌شوند.
براى ذرت و سورگوم، تنها به‌صورت ترکیب با یک علف‌کش دیگر پیشنهاد مى‌شود
. -
پس
از سبز شدن علف‌هاى هرز و قبل از کاشت یا سبز شدن گیاه زراعى در مزارع سویا با
سیستم کشت بدون شخم یا روى بسترهاى آماده شده به طریق سنتى و بعد از سبز شدن علف‌هاى
هرز از آن استفاده مى‌شود
در سیستم‌هاى زراعى بدون شخم، لینورون را با پاراکوآت
یا گلیفوسیت مخلوط مى‌کنند. براى نفوذ بیشتر در اندام‌هاى هوائى مویان اضافه مى‌شود
. -
در
هویج و کرفس کمى پس از سبز شدن استفاده مى‌شود. در این روش مویان اضافه نمى‌شود
. -
در
مزارع ذرت شیرین، پنبه، سورگوم و سویا پس از سبز شدن به‌صورت هدایت‌شونده توصیه مى‌شود.
با تیمار هدایت‌شونده مى‌توان گیاهان زراعى را به آن مقاوم نمود بنابراین براى
دستیابى به موفقیت اختلاف ارتفاع بین علف هرز گیاه زراعى اهمیت دارد. به‌منظور
ازدیاد اثر بر روى اندام‌هاى هوائی، مویان اضافه مى‌شود
.
مشکلات
مخصوص
زمانى‌که
لینورون در خاک‌هاى متفاوت از نظر بافت و کلوئید به‌کار رود تظاهرات متفاوت داشته
و امکان دارد به گیاه زراعى ضربه وارد شود
.
هنگامى‌که لینورون پس از سبز شدن به‌صورت
هدایت‌شونده همراه با یک مویان به‌کار رود اگر در محل صحیح قرار داده نشود امکان
آسیب به گیاه زراعى وجود دارد
.